I feel odd, not like my usual self. Something is different; I cannot put my finger on it. I think for a few minutes. I look inside myself. I do not like what I see. I am an empty shell, I just sit here. I occupy space for others. I close my eyes and just breathe. I breathe for one minute, two minutes and three minutes. Just maybe, just maybe I am mistaken. Maybe I am not an empty, rotten cavern. I peek again. I whisper “Hello?” My own timid voice echoes lightly back. Is that really my own voice? This is scary. What is going on? Where am I? A better question would be; WHO THE HELL IS THIS?
odd (adj.) = แปลก
cannot put one's finger on something
= ไม่สามารถอธิบายได้
mistaken (adj.) = เข้าใจผิด
rotten (adj.) = เน่าเปื่อย, เลวร้าย
cannot put one's finger on something
= ไม่สามารถอธิบายได้
mistaken (adj.) = เข้าใจผิด
rotten (adj.) = เน่าเปื่อย, เลวร้าย
There used to be so many colours inside of me. I am colourless. I am nothing but air and time. Where have all my colours gone? Did I throw them all out, was it on purpose or by accident? Maybe my colours weresnatched from me, stolen. No colour equals death.
purpose (n.) = ความจงใจ, จุดประสงค์
accident (n.) = เหตุบังเอิญ
snatch (v.) = ความ, ฉกฉวย
accident (n.) = เหตุบังเอิญ
snatch (v.) = ความ, ฉกฉวย
I miss my yellow, purple, red, pink and even my blue. Without my colours I am no one. I do not reallyexist. Without colours how can others see me the way I want and need to be seen? Without colours I am close to death. Am I dying? Who put the stamp on me that sayEXIT? I would go and find more colours but it is not that easy. No one just randomly leaves their colours pattering around.
exist (v.) = มีชีวิต
exit (n.) = ความตาย
randomly (adv.) = อย่างไร้แบบแผน
I need the colour yellow. Yellow is my laughter. It reminds me of sunshine during the summer. I love having the sun bake down on my skin. Yellow reminds me that there are priceless moments that we live for. Thosesnapshots of our lives that make us feel on top of the world! Yellow makes me smile and grateful for who I am.
remind of (v.) = ทำให้ระลึกถึง
priceless (adj.) = ที่ประเมินค่าไม่ได้
snapshot (n.) = การถ่ายภาพรวดเร็ว
remind of (v.) = ทำให้ระลึกถึง
priceless (adj.) = ที่ประเมินค่าไม่ได้
snapshot (n.) = การถ่ายภาพรวดเร็ว
I miss purple. This colour brings me hope. What a life to live without purple! No hope day after day, after day. There would be no point. I need to cling to purple like a raft that drifts alone in the ocean. Purple is like my mask. A mask I need in order to face challenges.
day after day (idm) = แต่ละวัน
point (n.) = จุดหมาย
cling to (v.) = ยึดติดกับ
face (v.) = เผชิญ
day after day (idm) = แต่ละวัน
point (n.) = จุดหมาย
cling to (v.) = ยึดติดกับ
face (v.) = เผชิญ
Pink provides me with protection. Pink is what protects me from the ugly slush that is constantly thrown at me. Not just during the winter months either. There is such an abundance of slush. I am lucky enough toencounter it quite frequently. The good news is the slush is free. Just a heads up, frequent use does notaccumulate air miles! My pink is a cape with sequins thatsparkle and cloak me when I need it.
provide (v.) = จัดหา, อำนวย
protection (n.) = การปกป้อง, สิ่งคุ้มครอง
slush (n.) = โคลน, หิมะที่ละลาย
abundance (n.) = จำนวนที่มาก
encounter (v.) = เผชิญ
accumulate (n.) = เก็บสะสม
cape (n.) = แหลม
sequin (n.) = เคื่องประดับโลหะแวววาว
sparkle (v.) = ส่องแสงแวววาว
provide (v.) = จัดหา, อำนวย
protection (n.) = การปกป้อง, สิ่งคุ้มครอง
slush (n.) = โคลน, หิมะที่ละลาย
abundance (n.) = จำนวนที่มาก
encounter (v.) = เผชิญ
accumulate (n.) = เก็บสะสม
cape (n.) = แหลม
sequin (n.) = เคื่องประดับโลหะแวววาว
sparkle (v.) = ส่องแสงแวววาว
My blue has been stripped away! How dare they? This is my strength Blue is my mojo and energy. How am I to give to others? I cannot even breathe without my colour blue. Blue is like water, it quenches my soul’s thirst.
strip away (v.) = ปอกเปลือก, ถอดออก
mojo (sl.) = เฮโรอีน
quench (v.) = ดับกระหาย
strip away (v.) = ปอกเปลือก, ถอดออก
mojo (sl.) = เฮโรอีน
quench (v.) = ดับกระหาย
Tears glide down. I blink several times. This is not a dream. This is my harsh reality. I look down and inside myself once again. Still, there are no colours. Inside of me is still horrid black. There are no colours that dance around. Just a dark cavern, I am patheticspace. Something is trying to come to light. There is something crucial that I need to remember. It is important. Without colours, WITHOUT COLOURS WHAT? Why are colours so important?
glide down (v.) = ไหลรินลงมา
harsh (adj.) = ที่ไม่สามารถทนได้ต่อสภาพความเป็นอยู่
horrid (adj.) = น่ากลัว
pathetic (adj.) = ไม่เพียงพอ
crucial (adj.) = สำคัญมาก
glide down (v.) = ไหลรินลงมา
harsh (adj.) = ที่ไม่สามารถทนได้ต่อสภาพความเป็นอยู่
horrid (adj.) = น่ากลัว
pathetic (adj.) = ไม่เพียงพอ
crucial (adj.) = สำคัญมาก
Someone gently takes hold of my left hand. They whisper gently into my left ear “Do not move, just be. I love you today, tomorrow and always”. NO COLOUR IS.....DEATH.
gently (adv.) = อย่างอ่อนโยน
whisper (v.) = กระซิบ
gently (adv.) = อย่างอ่อนโยน
whisper (v.) = กระซิบ
- The End -